Guimbal Hospital

Hallo allemaal,

Ik zit nu echt tegen het einde van mijn prachtige avontuur aan...

Vorige week Maandag zijn Anouk en ik gestart in het Guimbal Hospital. Wij hebben hier stage gelopen op de DR(deliveryroom) en ER (emergencyroom).
Wat heb ik hier ontzettend veel dingen gezien en geleerd.
Ik heb zelf een prachtig meisje mee op de wereld geholpen. Haar naam is Michaella en is geboren op dinsdagochtend 29 juni 2017 om 09.40u.
Ik heb eerst bij de 9 cm ontsluiting gevoeld en toen het hoofdje kwam, heb ik deze gepakt en op de buik van de moeder gelegd. Toen heb ik haar afgedroogd en een mutsje opgedaan en vervolgens de navelstreng doorgeknipt. Hier zijn er namelijk geen vaders bij en doen de vrouwen het helemaal alleen. Dit was haar vierde kind.
Wat mij erg verbaasde is dat ze hier de placenta er langzaam uittrekken en deze dus niet op natuurlijke wijze geboren wordt.
Ook dit heb ik dus gedaan. En omdat ze uitgescheurd was heb ik de arts mogen assisteren met het hechten. Terwijl ik deze bevalling aan het doen was (dit was op de deliveryroom waar op dat moment 2 vrouwen op een harde tafel liggen te bevallen, zo hadden anouk en ik allebei een vrouw en konden we dus samen tegelijkertijd, in dezelfde kamer allebei een bevalling doen)
Een hele ervaring dus maar wat was dit geweldig mooi en bijzonder om te mogen doen.

Ook hebben Anouk en ik samen een bevalling gedaan waarbij ik het hoofdje heb gepakt en de baby op moeders buik heb gelegd waarna Anouk de navelstreng heeft doorgeknipt.

Bij een bevalling had de baby de navelstreng om de nek en ook hier hebben wij bij geholpen. Het was echt even schrikken want de baby liep al helemaal blauw aan en opeens gingen haar ogen opwens wagenwijd open en bleef ze even zo kijken.. wij dachten 1 momentje straks gaat ze dood.. Nee positief blijven ze gaat niet dood zeiden anouk en ik tegen elkaar! Gelukkig ging ze daarna al goed huilen en werden haar ogen weer normaal.

Alles bij elkaar ben ik bij 7 bevallingen aanwezig geweest en het waren alle 7 meisjes!! Wie weet ga ik in de toekomst echt voor de obstetrie, neonatologie of verloskunde kiezen en heb ik deze ervaring al mooi op zak!

Verder hebben wij tijdens onze stage in het guimbal ook heel veel wonden gezien, deze mensen kwamen dan binnen op de emergency room. De meeste wonden worden dan gehecht door de arts. Ik heb daarom bij een aantal wonden geassisteerd met het hechten. Dus ik hou de wond schoon en dep het bloed weg tijdens het hechten en knip telkens het hechtdraadje af.
Ik heb nog mogen injecteren en de skintest uitgevoerd bij een jongen met een diepe snijwond in zijn hand. Skintest houdt in dat je medicatie test en dit injecteer je echt direct onder de opperhuid. Dan blijft er een soort klein belletje achter en dan kan je een halfuur later kijken of er een allergische reactie optreedt of niet en dan weet je dus of de patiënt het medicijn kan gebruiken.
Er kwam ook een meisje van ongeveer 6 jaar binnen met een hoofdwond, dit kwam doordat er een waterton op haar hoofd is gevallen toen ze sliep. Hier hebben ze de methode om dan de hoofdwond te proberen te sluiten met het hoofdhaar. Dus aan de ene kant van de wond een pluk haar en aan de andere kant en hier dan knopen in maken. Dit zou dan zo 5 dagen moeten kunnen blijven zitten wat het zelfde effect kan opleveren als hechten. Helaas werkte dit niet bij haar waardoor het later toch nog gehecht moest worden.

Ook hebben Anouk en ik voor 40 zwangere vrouwen in een heel klein en veelte warm kamertje een briefje over borstvoeding voorgelezen.. in het Filipijns, waar we zelf dus helemaal niks van snaptte en het klonk nergens na!

Dinsdagavond 27juni hebben we een vrijgezellenfeest gehad van Doc. Palmos. Het thema was Fifthy shades of grey en hier hebben wij een gezellige avond gehad, met spelletjes die je in teams tegen elkaar moest spelen. 30 juni was de bruiloft en het was echt een grote Filipijnse bruiloft in de kerk in Miagao. 'S avonds was er ook nog feest en was ik bijna degene die als eerst volgende zou moeten trouwen. We kregen allemaal een touwtje en dit touwtje zat vast aan het bloemenpakket en de bruidegom wilde mij het touwtje geven wat niet zou losscheuren. Maar helaas, het heeft zo moeten zijn, ik had al een ander touwtje in mijn hand.

Afgelopen zaterdag ben ik nog samen met Annemijn een nachtje in een luxe hotel gaan slapen in Iloilo. 'S avonds zijn we nog in een bar/club geweest en waren wij de VIP's , de eigenaar van die club heeft de beveiliging de hele avond op ons gezet en de bewakers liepen zelfs mee naar de wc.

Na vorige week het guimbal te hebben gehad hadden we afgelopen maandag tot woensdag een soort keuze waar je graag naar toe wilt.
Afgelopen maandag waren we dus uitgenodigd bij het Help Filipino activity Center. Hier hebben we op een leuke manier afscheid genomen van de speciale kinderen en familie. We hadden een soort kookwedstrijd en wij moesten dan de verschillende teams proeven en beoordelen. Wij hadden tassen met kleding en spullen mee die we niet meer gebruiken om daar uit te delen. Ze waren al heel blij met een oude handdoek, kleding, schoenen en toiletartikelen. Nadat we gegeten hadden kwamen er ook nog arme gezinnen die in deze barangay(dorp) wonen en mochten wij deze mensen een gratis maaltijd geven.

Dinsdag hebben we besloten onze laatste 2 stage dagen nog in het Guimbal te gaan werken. Dus dinsdag zijn we weer naar het guimbal gegaan, dit is altijd zo'n 20 minuten rijden met de jeepney.

Deze dag hebben we nog gezien hoe ze een ingegroeide nagel behandelen maar dat is niks voor mij en dat vind ik gewoon al helemaal naar om na te kijken.
In de middagpauze ging ik met Annemijn even snel naar huis omdat Annemijn moest omkleden. We zaten net een klein stukje in de jeepney toen we een man op de weg op de grond zagen liggen, we zagen het pas toen we er eigenlijk al voorbij waren, en wij zaten in een rijdende jeepney de andere kant op. Maar je draagt niet voor niks zo'n wit uniform dus na een snel en kort overleg momentje samen met Annemijn riep ik heel hard tegen de chauffeur stop!! Samen de jeepney uitgerend en na de meneer toe gerend. Het bleek een man te zijn met een epileptische aanval, wat ook onze conclusie was. Toen de ambulance aankwam en er geen verpleegkundige in zaten maar alleen een chauffeur hebben wij geholpen de meneer op de brancard te leggen en zijn we vervolgens met de ambulance meegegaan naar het ziekenhuis. Daarna hebben we nog een poging gedaan en zijn we weer met de jeepney naar huis gereden. Na de lunch stond er een operatie op de planning. Dit was een curratage. De moeder was 4 weken zwanger maar nu was het baby'tje helaas overleden in de buik. Dit gingen ze dus verwijderen. Wij moesten helemaal steriel de kamer in en hebben hier dus meegekeken hoe dit gaat. Deze handeling werdt uitgevoerd onder de verdoving via een ruggenprik. Het was nog maar een klein klompje cellen maar wel heel raar om te zien... dat zou een babytje moeten worden.

Ook hebben wij nog een kijkje genomen in het 'mortuarium'..... Ik heb echt nog nooit zoiets gezien. Het lijkt eerder op een klein( ik gok 15 vierkante meter) slachthuisje uit een horrorfilm.. Hier liggen de overleden mensen vaak maar een paar uur maar wel ongekoeld, en dat in deze hete Filipijnse temperaturen.

Gisteren hebben we helaas onze laatste stage dag gehad!.. Wat gaat de tijd toch snel en het was toch al wel moeilijk om afscheid te nemen van onze collega's in het Guimbal. We hebben een donatie gegeven van het ingezamelde geld aan het Guimbal ziekenhuis. We hebben 144 doeken waar je de baby mee schoonmaakt als het net geboren is en 39 babymutsjes gekocht. Omdat er veel arme vrouwen daar liggen om te bevallen hebben ze soms geen geld voor het aanschaffen van deze spullen waardoor het personeel op dat moment met een pasgeboren baby in de hand staat maar dan uit noodoplossing de baby afdrogen met een steriele handdoek van de OK.. ze zijn er heel blij mee en gebruiken het echt alleen wanneer er nood aan de man is. Dus bij deze voor degene die een donatie hebben geleverd bij deze nogmaals grote dank. In mijn volgende en laatste blog zal ik beschrijven wat er met het overige bedrag gaat gebeuren.

Gisteren ben ik officieel geslaagd voor mijn buitenlandse stage en zijn mijn opdrachten goedgekeurd en ondertekend door mijn stagebegeleidster en nu ben ik dus officeel over naar het laatste jaar!

Over 4 dagen, maandag 10 juli vlieg ik alweer naar huis.. een dubbel gevoel want ik zou het hier nog wel even vol kunnen houden hoor.. maar ik vind het ook wel weer heel fijn om straks lekker thuis te zijn met iedereen! Want ja aan alles komt een eind....:-(

Maar voor nu ben ik hier nog en ga ik nog een weekend heerlijk genieten♡

Tot snel allemaal!
X Monica