de laatste week fieldduty
26 juni 2017 - Miagao, Filipijnen
Hallo allemaal,
Ik loop een week achter met mijn blog dus laat ik beginnen bij donderdag 15 juni.
Die donderdag zijn we met z'n alle en Janice met de jeepney naar Iloilo toe gegaan om daar ons visum te verlengen. Gelukkig vertrokken we vroeg en waren we daar om 10 uur 's ochtends.. het duurde allemaal erg lang en uiteindelijk kreeg de laatste om 5uur 's avonds zijn paspoort terug met het verlengde visum erin.
De volgende dag zijn Annemijn en ik samen naar Iloilo gegaan om een jurk voor de bruiloft van een collega, die op vrijdag 30 juni trouwt te scoren.
Het begon al met dat we te laat naar Iloilo vertrokken doordat we iets te lang op het strand hadden gelegen. Om half 4 waren we dan eindelijk klaar om te gaan. Aan het einde van de straat heb je de 'highway' en hier moet je gewoon gaan staan en wachten tot dat er een jeepney langs komt.
Daar kwam er een aan hoor.. hartstikke vol maar helemaal achterin hadden ze nog 2 plekjes vrij gemaakt voor ons. Ik liep als eerste en koos voor het plekje rechts. Ik ging zitten en terwijl ik zit kijk ik naar het lege plekje tegenover mij.... daar zat echt een mega grote spin op de bank... op dat moment verstijfde ik en hoopte ik heel even dat die niet echt was. Daar kwam Annemijn al aan en die was natuurlijk van plan om daar te gaan zitten, dus ik geschrokken gevraagd: 'ga je daar echt zitten?' 'Ja waarom niet?' 'Nou omdat er daar een super super grote slim zit'. Op dat moment heb ik het hem op een lopen gezet (gelukkig stond de jeepney nog stil) en nadat ik bij 15 mensen op de tenen ben gaan staan stond ik buiten. Iedereen was aan het kijken wat er gebeurde zelfs op straat stond iedereen te kijken. Ik wacht wel op de volgende jeepney....
Nadat we eerst nog een verkeerde jeepney hadden genomen bij het punt waar moesten overstappen en dus een klein beetje verdwaald waren, zijn we dan om half 6 toch echt in de shoppingmall aangekomen. Op de terugweg wilden we de laatste jeepney redden en dus ging dit ongeveer weer op dezelfde manier. Een taxi gepakt na het punt waar veel jeepneys zouden vertrekken... daar stonden we samen langs de weg in het donker, zonder een jeepney. Uiteindelijk kwam daar een jeepney aan die naar Miagao ging maar omdat dit de laatste was zat hij zo vol dat we er echt niet meer bij pasten... en dat zeggen ze echt niet zomaar want ze proppen het zo vol dat er echt geen klein gaatje meer vrij is. Toen raakten we een beetje in paniek en stonden we daar samen : WE WANT TO GO HOME NOW.... toen hebben we maar besloten dat Annemijn op het dak ging en ik achterop ging staan. Levensgevaarlijk maar echt super vet. 10000 sterren aan de hemel en daar gingen we hoor. Zo'n ding rijdt 60 tot 80 km per uur dus het enigste wat telde was : vasthouden en tussendoor genieten.
Normaal gesproken gaan vrouwen niet op het dak of achterop staan en daar stonden wij hoor, overal waar we langs reden en mensen ons zagen begonnen ze te zwaaien en te klappen.
Die zaterdag waren wij uitgenodigd bij familie van Janice om daar mee te eten en 's avonds te blijven slapen. Zo kwamen wij dus in een hele arme wijk terecht, wat wij als Nederlanders niet kennen. Overal huisjes van bamboe en het was echt een hele arme wijk. Zo leven ze met hele families in een zelf gemaakt bamboe/houtenhuisje. Wij kwamen daar aan en liepen nog net niet met ons mond open. Zo onwerkelijk en je kan het je eigenlijk echt niet voorstellen. Wij mochten in een kamertje slapen waar een 2 persoonsmatras op de grond lag. Hier gingen wij een nachtje met zijn 4e in slapen. Klein en knus met zijn 4tjes maar een paar korte uurtjes geslapen maar wat ben ik blij met deze ervaring, een echte eyeopener. Ergens schaam je je gewoon voor wat ik thuis wel niet allemaal heb..
In de kamer waar wij een nacht in hebben geslapen, is een slaapkamer van een moeder, vader en een jongentje van ik denk rond de 7 jaar.. met zn 3e op dat matrasje. En niet een nachtje maar iedere nacht.
De volgende dag gingen we 's avonds naar een resort en zat ik aan een super mooi zwembad met een cocktailtje alles wat ik zojuist mee had gemaakt nog een keer te overdenken.
Zo was het contrast dus heel groot. Die ochtend liep je nog door een wijk die ik alleen kende van televisie en die avond zat ik van een super mooie zonsondergang te genieten aan een luxe zwembad.. Dan is het omschakelen ook wel even moeilijk.
Verder hebben wij afgelopen week onze laatste week field duty gehad. We hebben hier nog veel zwangere vrouwen gezien, baby's en we zijn afgelopen woensdag op een highschool geweest. Hier gingen onze collega's uitleg geven over Dengue. Het regenseizoen is hier begonnen dus dat betekent veel meer denguemuggen.
Op deze school liep bijna iedereen in schooluniform en omdat het wel een stukje reizen was waren wij ook op die school weer heel bijzonder. Iedereen, echt iedereen kijkt je aan. Soms was het zo erg dat Anouk en ik zelfs even verlegen werden. Ja als echt iedereen je aanstaart wordt je zelf ook een beetje ongemakkelijk.
Maar ook dit was heel leuk om mee te maken.
Afgelopen donderdag zijn wij eerst naar een post in de bergen geweest waar we weer een immunizationday hadden, baby's die inentingen krijgen zoals voor de mazelen, DTP ect. Ook zijn we die ochtend nog langs een basisschool geweest, ook hier waren we bijzonder en renden alle kinderen in uniform vanuit de hele school naar ons toe. Nadat dit klaar was zijn we langs de legerbasis opgereden. Helaas zijn we niet heel ver gekomen omdat de baas niet aanwezig was. Wel hebben we het een beetje kunnen zien en zijn we toch even op de foto geweest met een militair. Ook zijn er veel militairen uitgezonden naar Mindanao, een gebied in het zuiden van de Filipijnen, waar er nu oorlog is.
Dit weekend hebben we nog een verjaardagsfeest gehad en hebben we een heerlijk nachtje in een resort geslapen dichtbij Miagao.
Vandaag zijn Anouk en ik gestart in het Guimbal ziekenhuis. Hier keek ik al de tijd al naar uit omdat je hier toch wel heel veel dingen kan zien, leren en doen.
Mijn ervaringen over deze week zal ik allemaal vertellen in mijn volgende blog. De tijd vliegt hier en we hebben nog maar 2 weken voordat ik weer terug vlieg naar Nederland.. Deze gaan we dan ook nog optimaal gebruiken!
Tot snel allemaal.
Liefs en groetjes ,
Monica
Ik loop een week achter met mijn blog dus laat ik beginnen bij donderdag 15 juni.
Die donderdag zijn we met z'n alle en Janice met de jeepney naar Iloilo toe gegaan om daar ons visum te verlengen. Gelukkig vertrokken we vroeg en waren we daar om 10 uur 's ochtends.. het duurde allemaal erg lang en uiteindelijk kreeg de laatste om 5uur 's avonds zijn paspoort terug met het verlengde visum erin.
De volgende dag zijn Annemijn en ik samen naar Iloilo gegaan om een jurk voor de bruiloft van een collega, die op vrijdag 30 juni trouwt te scoren.
Het begon al met dat we te laat naar Iloilo vertrokken doordat we iets te lang op het strand hadden gelegen. Om half 4 waren we dan eindelijk klaar om te gaan. Aan het einde van de straat heb je de 'highway' en hier moet je gewoon gaan staan en wachten tot dat er een jeepney langs komt.
Daar kwam er een aan hoor.. hartstikke vol maar helemaal achterin hadden ze nog 2 plekjes vrij gemaakt voor ons. Ik liep als eerste en koos voor het plekje rechts. Ik ging zitten en terwijl ik zit kijk ik naar het lege plekje tegenover mij.... daar zat echt een mega grote spin op de bank... op dat moment verstijfde ik en hoopte ik heel even dat die niet echt was. Daar kwam Annemijn al aan en die was natuurlijk van plan om daar te gaan zitten, dus ik geschrokken gevraagd: 'ga je daar echt zitten?' 'Ja waarom niet?' 'Nou omdat er daar een super super grote slim zit'. Op dat moment heb ik het hem op een lopen gezet (gelukkig stond de jeepney nog stil) en nadat ik bij 15 mensen op de tenen ben gaan staan stond ik buiten. Iedereen was aan het kijken wat er gebeurde zelfs op straat stond iedereen te kijken. Ik wacht wel op de volgende jeepney....
Nadat we eerst nog een verkeerde jeepney hadden genomen bij het punt waar moesten overstappen en dus een klein beetje verdwaald waren, zijn we dan om half 6 toch echt in de shoppingmall aangekomen. Op de terugweg wilden we de laatste jeepney redden en dus ging dit ongeveer weer op dezelfde manier. Een taxi gepakt na het punt waar veel jeepneys zouden vertrekken... daar stonden we samen langs de weg in het donker, zonder een jeepney. Uiteindelijk kwam daar een jeepney aan die naar Miagao ging maar omdat dit de laatste was zat hij zo vol dat we er echt niet meer bij pasten... en dat zeggen ze echt niet zomaar want ze proppen het zo vol dat er echt geen klein gaatje meer vrij is. Toen raakten we een beetje in paniek en stonden we daar samen : WE WANT TO GO HOME NOW.... toen hebben we maar besloten dat Annemijn op het dak ging en ik achterop ging staan. Levensgevaarlijk maar echt super vet. 10000 sterren aan de hemel en daar gingen we hoor. Zo'n ding rijdt 60 tot 80 km per uur dus het enigste wat telde was : vasthouden en tussendoor genieten.
Normaal gesproken gaan vrouwen niet op het dak of achterop staan en daar stonden wij hoor, overal waar we langs reden en mensen ons zagen begonnen ze te zwaaien en te klappen.
Die zaterdag waren wij uitgenodigd bij familie van Janice om daar mee te eten en 's avonds te blijven slapen. Zo kwamen wij dus in een hele arme wijk terecht, wat wij als Nederlanders niet kennen. Overal huisjes van bamboe en het was echt een hele arme wijk. Zo leven ze met hele families in een zelf gemaakt bamboe/houtenhuisje. Wij kwamen daar aan en liepen nog net niet met ons mond open. Zo onwerkelijk en je kan het je eigenlijk echt niet voorstellen. Wij mochten in een kamertje slapen waar een 2 persoonsmatras op de grond lag. Hier gingen wij een nachtje met zijn 4e in slapen. Klein en knus met zijn 4tjes maar een paar korte uurtjes geslapen maar wat ben ik blij met deze ervaring, een echte eyeopener. Ergens schaam je je gewoon voor wat ik thuis wel niet allemaal heb..
In de kamer waar wij een nacht in hebben geslapen, is een slaapkamer van een moeder, vader en een jongentje van ik denk rond de 7 jaar.. met zn 3e op dat matrasje. En niet een nachtje maar iedere nacht.
De volgende dag gingen we 's avonds naar een resort en zat ik aan een super mooi zwembad met een cocktailtje alles wat ik zojuist mee had gemaakt nog een keer te overdenken.
Zo was het contrast dus heel groot. Die ochtend liep je nog door een wijk die ik alleen kende van televisie en die avond zat ik van een super mooie zonsondergang te genieten aan een luxe zwembad.. Dan is het omschakelen ook wel even moeilijk.
Verder hebben wij afgelopen week onze laatste week field duty gehad. We hebben hier nog veel zwangere vrouwen gezien, baby's en we zijn afgelopen woensdag op een highschool geweest. Hier gingen onze collega's uitleg geven over Dengue. Het regenseizoen is hier begonnen dus dat betekent veel meer denguemuggen.
Op deze school liep bijna iedereen in schooluniform en omdat het wel een stukje reizen was waren wij ook op die school weer heel bijzonder. Iedereen, echt iedereen kijkt je aan. Soms was het zo erg dat Anouk en ik zelfs even verlegen werden. Ja als echt iedereen je aanstaart wordt je zelf ook een beetje ongemakkelijk.
Maar ook dit was heel leuk om mee te maken.
Afgelopen donderdag zijn wij eerst naar een post in de bergen geweest waar we weer een immunizationday hadden, baby's die inentingen krijgen zoals voor de mazelen, DTP ect. Ook zijn we die ochtend nog langs een basisschool geweest, ook hier waren we bijzonder en renden alle kinderen in uniform vanuit de hele school naar ons toe. Nadat dit klaar was zijn we langs de legerbasis opgereden. Helaas zijn we niet heel ver gekomen omdat de baas niet aanwezig was. Wel hebben we het een beetje kunnen zien en zijn we toch even op de foto geweest met een militair. Ook zijn er veel militairen uitgezonden naar Mindanao, een gebied in het zuiden van de Filipijnen, waar er nu oorlog is.
Dit weekend hebben we nog een verjaardagsfeest gehad en hebben we een heerlijk nachtje in een resort geslapen dichtbij Miagao.
Vandaag zijn Anouk en ik gestart in het Guimbal ziekenhuis. Hier keek ik al de tijd al naar uit omdat je hier toch wel heel veel dingen kan zien, leren en doen.
Mijn ervaringen over deze week zal ik allemaal vertellen in mijn volgende blog. De tijd vliegt hier en we hebben nog maar 2 weken voordat ik weer terug vlieg naar Nederland.. Deze gaan we dan ook nog optimaal gebruiken!
Tot snel allemaal.
Liefs en groetjes ,
Monica
Xx
Gr Robby